Je staat zelden zelf op de foto. Op vakanties maak jij de beelden. Van de kinderen, hun  momenten,  die wil je bewaren.

Maar jij zelf? Jij blijft liever achter de camera. Omdat je niet houdt van hoe je op foto’s staat.
Omdat je jezelf niet herkent in wat je ziet

Of Je hebt al wel vaker voor een camera gestaan met altijd een glimlach, altijd even netjes.
Maar ergens weet je: dit ben ik niet echt.

Je verlangt naar een beeld waarin je jezelf herkent. Zonder masker, zonder oordeel.
Een beeld dat ademt, dat rust uitstraalt, dat voelt als thuiskomen.

Dat is wat deze portretten doen. Ze laten je niet “mooi staan”, maar zijn.
Met zachtheid, tijd en aandacht ontstaat er iets wat wel klopt.
Niet gemaakt, maar echt.

Het moment dat je stopt met doen, en gewoon bent,
is precies waar de schoonheid begint.

En als je daarna je portret ziet … dan zie je niet zomaar een foto,
maar een herinnering aan wie je bent, ook op dagen dat je dat even vergeet